سروده 8

اخبار زیادی در مورد وضعیت دریاچه ارومیه در آذربایجان بگوش میرسند که بهیچ وجه مثبت نیستند. با توجه به وضع دریاچه های پریشان، مهارلو و بختگان در استان فارس که حالت مشابهی را تا رسیدن به نابودی کامل طی کردند و کسی نیز به روی خود نیاورد (شاید اگر همان موقع کسانی از گوشه و کنار ایران به اعثراض برمیخاستند وضعیت رودخانه ها و دریاچه های کشور به اینجا نمیکشید)، بهمراه دیگران ساکت بودن و نگریستن را صواب ندیدم هر چند که از راه دور میتوانم که تنها عملا نظاره گر باشم.

برای کسانیکه در جریان نیستند : مشکل بستن آبهای ورودی به دریاچه از طریق ایجاد سد و استفاده های گذرا و کوتاه مدتی کشاورزی از رودخانه های ورودی به دریاچه ها هست که در کنار حفر بیرویه چاه های ژرف بیداد میکند. برزگران چند صباحی خوش هستند و نمی اندیشند که  "وای اگر از پس امروز بود فردایی" .

بر کوه  دگر نه برف ماندست و نه  یخ           خشکیده گل و نه آب باشدش، آوخ

یاران  همه  فارغند  و  دل  نا  نگران           افتاده  بر آب  همچو بر کشت ملخ

سروده 7

مشک   دل   آهوی  ختن  بوی  نکوست            بویش  نه  زگل  بلکه  ز  خون  آهوست

بوی  گل سرخ   من  اگر  خوش  نگری            خونی است که از دیده رود بر ره دوست

سروده 6

در وقت  بهار  گل  به  همراه  هزار                            اعجاز  طبیعت  تو  ببینی  ز دو یار

از رنگ لباس  این دو چشمان خیره                             دیگر همه نغمه های خوش بر منقار

هزار : بلبل، قناری

سروده 5

برخی از کشش و علاقه زیاد انسانها به پدیده خرید کردن، بسود خویش و برعلیه آنان سوءاستفاده میکنند.

خواهند   که  پیوسته   خریدار   شوی                  وابسته به حجره،  غرفه، بازار شوی

اندازه  نگه دار  و  به  خود  بد  منما                    زان پیش   ز آز  خود  گرفتار  شوی

سروده 4

آنگه   که  ز مدرسه  به  ناز  آمدمی                          پنداشتمی     به   کل     فراز   آمدمی

چندی که  به  شاگردی   استاد   شدم                         دریافتمی      که     پر   نیاز    آمدمی

سروده 3

خواهی که چو بلبلان خوش الحان باشی                چون   کبک   میان   گل  خرامان  باشی

ناپاک  مگو، بد تو مکن،  سخت  مگیر                 ورنه   که   چو  بوف  بوم  ویران  باشی       

سروده 2

استاد  مرا  گفت خموش  و خوش  باش                       بیهوده  مگو سخن، چو گوئی هش باش

افلاک  پر  از  عریضه  و  قال   کسان                       لختی  نه   بخواهند   شنود  و  کنکاش 

 

سروده 1

از چند سال پیش با خود گفتم که سروده های کم خود را بصورت نبشته دستکم برای خود  گردآوری کنم ولی بعللی باز اینکار را نکردم.  امروز این کنم.

خواهم  که  دمی   بزیست  همچون دگران                           آسوده و بی غم،  گله از بخت  گران

نی نی که نه بخت  است  گرانی  کردست                            بایست  دروغ  گفت و من این نتوان

تولد

امروز در اینجا به طریق دیجیتال متولد شدم.

.