سروده 20

دوشینه  زشرب عشق مستانه  شدم              مستانه   شده  ز خویش  بیگانه   شدم

جلوه   بنمود  و  داد   بر  باد   مرا             در محبس  تن  چو مرغ  بی دانه شدم

سروده 19

من کیستم؟ من کیستم؟ چون آمدم؟ چون زیستم؟

پرسش  ز خود چندان کنم، بر پاسخ  آگه  نیستم

چندی خوش از فرزانگی، چندی غمین از سادگی

نی این  نجاتم  داده  و  نی زان  تباه  و  نیستم

نی نار سوزانده  مرا، نی آب خیسم کرده است

خاکستر از اشک درون، غرقاب نار خویشستم

خندان زغمهای جهان، گریان بر این بخت جوان

سرخورده هم زین و هم آن، دلداده من بر چیستم؟

صد سال مغموم از جفا، صد سال سرخوش از هوی

از خواب غفلت بر شدم، بیدار گشتم، خیستم

دیدم که من یکصد هزار سال است حیران مانده ام

پوئیدم و وامانده ام، ترسیدم  و بگریستم

هم چون به ماضی بنگرم، نالان ز کار خود شوم

هم گر به آتی رو کنم  مبهوت حال زیستم

با این نخواهم در جهان سرگشته و ویلان روم

گویم حدیث، زیر و زبر تا دانی من ادریستم

فرهاد نی باشد کسی کاندیشه اش تسلیم شد

صد بار خاکستر شدم، صد رو  ز خاکش خیستم

سروده 18

چوب کبریت نزد شمعی رفت و گفت

ای که کرده روشنی با عشق جفت

ایکه نورت کرده روشن تیره شب

اشک ریزان گردی و در سوز تب

آمدم تا بر سرت آتش زنم

نار بر سر، نور میباری صنم

شمع گفتا ای وفا ناکرده یار

سوزم و جز این ندانم نیز کار

سوزم و بر فوج تاریکی زنم

هم بدانم نور اهل دل منم

طینت تو نار بر سر هشتن است

خصلت من نور بر دل کشتن است

چون بدانی رنج بهر چه بری

ناخوش از کارت نباشی ای پری

این عجب باشد که قاتل هم  قتیل

گرد هم آیند  هم گام، هم سبیل

تا زجمع کارشان مردم تمام

روز گردد خانه شان در گاه شام

سروده 17

رنگ    رخ   یار   من  نهان    می بینم           پیش  صدفش   لعل   یمان  می بینم

چشمان   ورا   به  چهره   چون  مه   او           در  و  گهری   میان  کان   می بینم

خوش گوید ومن بگوش جان خوش شنوم          لطف و کرمش به چشم جان می بینم

پائیز   چو   بگذرد،  بهاران  چو   رسد           هر فصل به  خویش مهربان می بینم

با  من  تو  مگو  که  عمر بر من   گذرد           میدانم  و هم   منش    دوان  می بینم

هر چند  محاسنم   کنون   گشته     سپید           خود  را  به  کنار  او جوان  می بینم

نامش چو بپرسی و چو گویی بکجاست؟           شیراز   بگویم    و  جهان   می بینم

                                  فرهاد نخواهدش که رنجی برسد 

سروده 16

ای  آنکه   توان  باغ   دیدن    بودت                  هم  نغمه  بلبلان   شنیدن   شودت

سود ازگل و آب و خاک بردی هردم                   ویرانی آن  زدست و پا میرودت؟

سروده 15

زندگی سنگ است و من آب روان

آب پشت سنگ کی ماند؟ بدان

زندگی سخت است و من چونان حریر

باهمه سختیش پیشم پرنیان

ریشه دار و پروقار و ساکن است

زندگی در جا نشسته، من دوان

دلفریب و شهسوار و پرنگار

رنگ رنگش گوئیا رستم کمان

زندگی خواهد که گمراهم کند

من ولی اندیشه آرم در میان

زندگی کوشا که مغلوبم کند

من مقاوم همچو گیتی پهلوان

گاه  آرام  است  تا  رامم  کند

لیک من از دست نسپارم عنان

گه خروشان زین همه سرسختیم

من ولی صابر، چنان جان جهان

این همه  منرا  میسر  میشود

چونکه یاران دارم از فرزانگان

هرکه را یاریست کو فرزانه ایست

در جهان او را نژند و باک نیست

کمان رستم  :  قوس قزح

سروده 14

روزی  که بلا  بیاید از درب  درون                    اندیشه  خوب  کارت  آید،  نه‌   فزون
هرحس دگراگرچه نیک است وقوی                     مگذار که رهنمائیت کند طرف جنون

سروده 13

نومید  مشو  ز سایه  سنگینی  شب              سختی  چو  بیفتد  تو ذلالت  مطلب

روز از پی شب آید و دل گرم شود              عید  از پس  اسفند  بیاید  به  طرب

سروده 12

بخشش   نتوانی  نه ببخشندت  نیز             پیوسته به خلق در جدل، کن  پرهیز

هم نیز طلب  مکن  ز اندازه  تو بیش             هم چشم  فزون  به  هم  منه یارعزیز

سروده 11

بلبل به  کنار گل  خوش  آواز  بود             اینرا همه دانند و  نه  خود راز بود

خواهی که ز یار نغمه خوش شنوی             گل  باش  که  این  نقطه  آغاز بود

سروده 10

نوروز دمی   بدور از مرغ  و چمن                   آنگه که به  صبح  دیده  کردم  روشن

شیراز سخن به خنده  با  من میگفت                   زو  نغمه   برآمدی   و  فریاد  ز  من

سروده 9

چندی  نه  کتاب  بهر خواندن  بودت           چندی  نه  زبان  ز بهر گفتن  بودت

عمری بگذشت و داستانها چو برفت            دردا که  نه  میل  گوش دادن  بودت

سروده 8

اخبار زیادی در مورد وضعیت دریاچه ارومیه در آذربایجان بگوش میرسند که بهیچ وجه مثبت نیستند. با توجه به وضع دریاچه های پریشان، مهارلو و بختگان در استان فارس که حالت مشابهی را تا رسیدن به نابودی کامل طی کردند و کسی نیز به روی خود نیاورد (شاید اگر همان موقع کسانی از گوشه و کنار ایران به اعثراض برمیخاستند وضعیت رودخانه ها و دریاچه های کشور به اینجا نمیکشید)، بهمراه دیگران ساکت بودن و نگریستن را صواب ندیدم هر چند که از راه دور میتوانم که تنها عملا نظاره گر باشم.

برای کسانیکه در جریان نیستند : مشکل بستن آبهای ورودی به دریاچه از طریق ایجاد سد و استفاده های گذرا و کوتاه مدتی کشاورزی از رودخانه های ورودی به دریاچه ها هست که در کنار حفر بیرویه چاه های ژرف بیداد میکند. برزگران چند صباحی خوش هستند و نمی اندیشند که  "وای اگر از پس امروز بود فردایی" .

بر کوه  دگر نه برف ماندست و نه  یخ           خشکیده گل و نه آب باشدش، آوخ

یاران  همه  فارغند  و  دل  نا  نگران           افتاده  بر آب  همچو بر کشت ملخ

سروده 7

مشک   دل   آهوی  ختن  بوی  نکوست            بویش  نه  زگل  بلکه  ز  خون  آهوست

بوی  گل سرخ   من  اگر  خوش  نگری            خونی است که از دیده رود بر ره دوست

سروده 6

در وقت  بهار  گل  به  همراه  هزار                            اعجاز  طبیعت  تو  ببینی  ز دو یار

از رنگ لباس  این دو چشمان خیره                             دیگر همه نغمه های خوش بر منقار

هزار : بلبل، قناری