۱۳۸۹ مهر ۱۳, سه‌شنبه

سروده 2

استاد  مرا  گفت خموش  و خوش  باش                       بیهوده  مگو سخن، چو گوئی هش باش
افلاک  پر  از  عریضه  و  قال   کسان                       لختی  نه   بخواهند   شنود  و  کنکاش 
 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر