۱۳۹۰ فروردین ۱, دوشنبه

سروده 10


نوروز دمی   بدور از مرغ  و چمن                   آنگه که به  صبح  دیده  کردم  روشن
شیراز سخن به خنده  با  من میگفت                   زو  نغمه   برآمدی   و  فریاد  ز  من

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر